M’n eerste klassieker, de Zeeland Classic

114 kilometer wedstrijd. Tijdens criteriums zijn dat er maar tussen de 40 en 45. Vandaag op het programma de Zeeland Classic. Een klassieker die open staat voor alle categorieën, en jawel, ik sta aan de start. Ik ben niet alleen, want er zijn 150 inschrijvingen. Hon-derd-en-vijftig… *slik*.

Ja, da’s allemaal andere koek dan bij de D’s. In die wedstrijden rijden we met Max 50 man over een plaatselijke ronde. Nu starten we met een grote groep en koersen we twee grote rondes door de Zak van Zuid-Beveland. Da’s direct ook het mooiste, want hier woon ik, hier maak ik m’n trainingsrondes en dus ken ik werkelijk iedere centimeter. Het is ook nog eens de enige kans dat ik door m’n woonplaats ‘s-Heerenhoek kan rijden. Voor het eerst in wedstrijdverband dwars door m’n durpje. Lijkt me mooi.

Gelukkig zit die doorkomst al na 6 kilometer, want hoelang ik het tempo kan volhouden? Ik heb werkelijk geen idee. Er rijden erg veel ervaren renners mee die vaak al jaren dit soort wedstrijden rijden. Voor mij is dit twee niveaus hoger. Veel renners van mijn kaliber hopen één ronde van 45 kilometer mee te rijden.

Vorig jaar heb ik in de bezemwagen meegereden in de Zeeland Classic. Na 20 kilometer reden een heleboel renners, waarmee ik dit jaar samen mee heb gereden, in groepjes op achterstand. Het ging te rap en te snel. Grote illusies om deze koers uit te rijden heb ik dan ook niet. Maar ja, opgeven voordat we nog maar gestart zijn… never!

Ik ga dan ook maar eens flink genieten vandaag, want dit is toch het echte werk. Een groot peloton, dwars door dorpjes en een hele karavan achter ons aan. We zien wel het schip strandt, maar ik hoop dat het op een mooi eilandje is. Vamos!

Start Zeeland Classic in Heinkenszand om 16:30 uur
Eerste doorkomst ‘s-Heerenhoek om 16:40 uur
Tweede doorkomt ‘s-Heerenhoek om 17:45 uur
Finish aan Clara’s Pad in Heinkenszand rond 19:20 uur.

Weer 3e

Voor de tweede keer op het podium. Voor de tweede keer derde. In Wissenkerke had ik een mazzeltje door een valpartij in de laatste bocht. Nu, in Ovezande, deed ik het volledig op eigen kracht. Een mooie derde stek, maar hij smaakt toch een tikje zurig. Er had misschien meer ingezeten.

Het is nog 2 kilometer voor de finish en alles is nog compleet. Verschillende keren heb ik geprobeerd om met een groepje weg te rijden. Zonder resultaat. Nu gaat het tot een sprint komen, of… Ik ken het rondje op m’n duimpje en weet dat wegkomen in de laatste kilometer hier mogelijk is. Dat punt nadert snel en ik probeer me dan ook een beetje naar voren te worstelen. Naast me zit Jan de Muynck die ik al ontzettend lang ken. Hij geeft aan dat hij het nog gaat proberen. Ik denk er geen seconde over na en duik in zijn wiel. We rijden naar de rechterkant van de smalle weg en worden net opgehouden door een rood BMC-shirt. Hij rijdt niet heel hard, maar wil toch snel vooraan zitten. Dzjuu. Ik raak ingesloten en die laatste kilometer komt eraan. En dan valt het stil, het valt potverdorie stil. Verdomme! Ik kan hier niet weg. Ingesloten, op 1 kilometer. Ik kijk naar voren en zie het rode shirt van BMC er vandoor gaan. “Dat had ik verdorie willen zijn!” Wat nu? Rust! Rustig! Gelukkig komt het peloton weer op snelheid en ik zit met een paar trappen in vierde positie. M’n benen voelen donders goed aan en ik overweeg een jump naar de leider. Die gozer rijdt op zo’n 80 meter voor de groep en mijn hart zegt dat ik het dicht kan rijden. M’n kop zegt iets anders… wachten! “Wachten Mark!” Dat doe ik dan maar. De snelheid wordt een paar seconden later opgezwiept en de voorbereiding van de sprint is begonnen. Ik pak een wiel van iemand die ik niet ken. Wat komt er nog vanaf achter?

We draaien de laatste bocht in. Een man in een wit shirt en witte broek komt langs. Ik heb ‘m al heel de dag met een loeizware versnelling zien rijden. Ik gok dat hij wel kan sprinten. Hup! In zijn wiel! Ik zit daar nog maar net of hij gaat staan en rijdt voorbij de twee renners vooraan het peloton. Het is nog 200 meter en het lijkt of hij doorgaat tot de finish. Nou, dan moet ik ook…. GAAAAN!!!

In de laatste meters denk je helemaal nergens meer aan en is het giga stampen op de pedalen. M’n bovenbenen ontploffen echter op 50 meter voor de finish en ik moet zittend verder. Oef… 3e. Bijna word ik op de streep nog gepasseerd door Jurgen Soffers. De laatste 10 meter stop ik met trappen omdat ik er denk te zijn. Maar Jurgen komt nog loeihard langszij. Niet meer doen Mark!

Ik merk dat ik iedere koers beter word. De wedstrijd lezen lukt me steeds beter, alleen moet de finale nog écht een stuk verbeteren. Iedere kleine fout wordt meteen afgestraft en dat was nu ook weer te zien.

Door de tweede derde plek komt nu ook m’n promotie naar de D-categorie dichterbij. Op dit moment staan er 20 punten achter m’n naam en bij 30 moet ik een stapje hoger doen. Ik wil niks liever om dat zo snel mogelijk te halen. Één overwinning, of bijvoorbeeld nog twee keer een 3e stek, en ik heb dat gehaald.

Voor mijn gevoel ben ik er bijna klaar voor, maar ik zou verdomd graag afscheid willen nemen met een overwinnig. Vanavond (yes, op maandag) eerst de Boekweitronde in Zuiddorpe. Koersen!!

foto’s: Carlo van den Bosch

PERSBERICHT

‘S-HEERENHOEK – Mark Rijk rijdt het komend seizoen voor Team Riedam. De 35-jarige coureur uit ‘s-Heerenhoek start op 29 maart voor het eerst in het tenue. Teammanager Niels Voet is zeer blij met de nieuwe renner: “Ach ja, het is beter dan niks.”

De onderhandelingen verliepen stroef volgens Rijk: “Ja, ik had minimaal toch een rennersbus verwacht. Maar die is er niet.” Gelukkig is de coureur uit ‘s-Heerenhoek toch aan zijn verstand gebracht dat hij zelf zijn omkleedruimte moet verzorgen: “Hij gaat maar met zijn blote reet in de berm zitten,” aldus teammanager Voet.

De twee kwamen een overeenkomst over van één jaar. Helaas is daar geen bewijs van, omdat na het ondertekenen een glas bier over het viltje met handtekeningen vloog. Foto’s van de ondertekening met Rijk in het shirt van Riedam zijn er ook niet. “Er was aan een maat L gedacht, maar er stond nog een flinke laag vet op de coureur,” aldus de teammanager.

Alle gekheid op een stokje, bedankt voor de inzet Niels. Ik ben erg blij dat ik het rood en zwart mag verdedigen dit jaar.