Slechte benen

Ergens in ronde 4 van de 10 is het gedaan. Ik kreeg het gat niet dicht! Er moest een kleine oversteek gemaakt worden naar de kopgroep, maar het is net of m’n benen leeglopen. Bovenstaande foto is net op dat moment. Het moet vanuit m’n kleine tenen komen, dat gebeurt vaker, maar eerder dan anders geeft mijn lijf er de brui aan. Bij het oprijden van de dijk van Kortgene is het echt over. Ik kan niet meer, de beslissende groep is vertrokken en het wordt een lijdensweg. Iedere ronde moet ik met mijn tong op m’n voorwiel krabbelen om bij het peloton te blijven. Een uitermate slechte dag die ik niet zag aankomen. Het ging zo goed de laatste weken op trainingen. Waarom toch verdomme?

Gelukkig heb ik een achterban met wat ervaren coureurs. Die blijven koel. “Kan gebeuren! Herstellen en op naar de volgende koers.” Ik denk dan dat dat is om mij op te beuren, maar zo gaat dat dus vaker verzekeren ze me. Soms heb je koersen die niet lopen en daar moet je je bij neerleggen. Om onverklaarbare redenen is het je dag niet. “Niet te lang bij stil staan!” Dat vind ik nog verdomd lastig. Heel de week bezig en dan een 16e plek. Teleurstellend.

Foto’s: Sylvia Bierhuizen. Dank!

Koers 2: Ronde van Kortgene

foto: Arnoud Lievense

Geen bord spaghetti voor de koers. Nooit aan kop van het peloton. Na mijn eerste koers ging ik met een klein tasje ervaring naar mijn tweede wedstrijd in Kortgene. En niet alleen dat, want ik had me de afgelopen twee weken kapot getraind. Ik moest en zou hier nog beter aan de start verschijnen.

De tactiek van vandaag? Rust. Een ander mag het gat dichtrijden en zelf probeer ik zoveel mogelijk energie te sparen. Iedere keer wanneer ik krachtig aanzet verlies ik energie die op het einde misschien hard nodig is. Wieltjes plakken, dat moet het worden vandaag. Het is niet de wijze waarop ik vrienden maak, maar ik denk vooral aan mezelf. Uitrijden, ik moet toch in de buurt kunnen komen?

Start – 10 ronden – nog 28 km
We zijn vertrokken en meteen wordt er flink gesleurd over dit mooie parcours. Het is gevarieerd met op het einde 4 bochten en na de start een flink stuk over een dijk. Daar staat de nodige wind vanaf de linkerkant. In de verkenning had ik al door dat ik rechts moet zitten, omdat een stevige bries vanaf de linkerkant komt. Dat lukt het eerste rondje prima waardoor ik geen één zware trap maak in de wind.

Halverwege draaien we de dijk af vol de Dorpstraat in. Daar gaat het hard, erg hard. Het is er zeker niet ongevaarlijk door een paar obstakels aan de zijkant van de weg. Ook ligt de weg er slecht waardoor het stuiteren is. Inderdaad, met 50 km/pu over een een slecht stuk wegdek is niet fijn voor het onderstel, maar eraan denken moet je zeker niet doen. Kracht erop en gaan.