“Als je hier aan de kant gaat en je dendert als eerste de laatste bocht in dan win je. Zeker weten!” Andre en ik zijn het erover eens, voor de finale is dit de beste tactiek. André, is mijn teammaat. Heel het seizoen moest ik het alleen doen voor team Riedam, maar vandaag is dat anders. André Snoeck heeft een aantal jaren gekoerst bij de SP’s en vaak met goede resultaten. Top tien plekken en een aantal keer podium. Maar winnen lukte hem nooit. Andre doet mee om mij te helpen aan een goede klassering, zegt hij, maar ik hoop dat we samen voor het beste gaan. De bespreking is gedaan, we kunnen rijden!
Het gaat vanaf de eerste meters keihard. Er zijn vluchtpogingen, maar allemaal zonder resultaat. Achter iedere uitvalspoging dendert de groep achteraan. Ik steek een paar keer mijn neus door het venster, maar het heeft geen zin. Dan is er ook nog de finishpassage door Oudelande. In de laatste 300 meter tot de streep liggen er 3 versmallingen, een bocht en de laatste rechte lijn is een zig-zag straat met paaltjes. Het is een prachtig rondje, maar dit soort dingen begrijp ik als nieuwe renner niet. Waarom moet het toch zo gevaarlijk? Als het mis gaat, dan gaat het goed mis. Oké, de streep midden in het dorp is hartstikke leuk voor het publiek, maar wanneer het niet anders kan is vlak buiten het dorp toch ook geen drama? In Rilland, Wissenkerke en Oude-Tonge was het eigenlijk hetzelfde. Allemaal hele gevaarlijke aankomsten. Maar goed, we moeten het er maar meedoen. André en ik hebben er zelfs onze tactiek op aangepast. Die allerlaatste bocht, daar draait het om.
Mark Rijk 