Met de botten in de modder

Hop! Met 'n duuwtje word ik tegen de aardappelzak gezet die vandaag als afrastering dient. De renners zijn een paar minuten geleden gestart en kunnen ieder moment voorbij schieten. Er is nog plek naast me, maar dan hoef je toch niet zo te duwen? Ah, kijk aan, het is Renaat Schotte die zich ertussen wurmt. Renaat is de vliegende reporter van Sporza en sjeest van hot naar her. Hij mag mij gerust even duwen om de veldrijders naast ons te aanschouwen.

 

Ik was al een tijd niet naar het veldrijden geweest, maar het blijft een heerlijke sport. Nu ik veel op de fiets zit heb ik alleen nog meer respect voor deze mannen. De techniek die ze hebben is verbluffend. Tientallen meters door modder ploeteren lijkt alleen pure kracht, maar het is voor de helft techniek. En dan het op en afspringen van die mannen. Amai! Ik probeer het op de mountainbike ook nogal eens, maar het lijkt nergens op. Wat de veldrijders voor elkaar krijgen is echt knap.

Toch lijkt het me prachtig om in 't veld te rijden. Het lijkt me zo mooi om te doen en zeker voor de wintermaanden een mooie overbrugging. Uiteindelijk kwam er geen cyclofiets, maar een mountainbike. Wanneer ik voor het veld had gekozen dan waren wedstrijden rijden zeker mijn bedoeling

In Brabant is er zelfs een bond die zich compleet heeft gericht op het modderstoempen. De West-Brabants Veldrit Competitie organiseert in het najaar 12 crossen en die trekken veel coureurs. Iedere week starten er ruim 160 coureurs en dat al met gastjes van een jaar of 7. Daar kunnen dus toekomstige kampioentjes vandaan komen.

Je merkt ook tijdens mountainbiketochten in Brabant dat veldrijden populair is. Steeds meer toerfietsers kopen voor in de winter een cyclocross. Denk niet dat het bijna hetzelfde is als mtb'en. Door die veel bredere banden heb je meer grip en vooral door zand is een cyclofiets echt een stuk zwaarder. Het is iets voor de meer ervarener fietser die technisch onderlegd zijn.

Van Aert won uiteindelijk de cross in Essen op prachtige wijze. Een uur heerlijke topsport voor onze neus. De komende weken rijden ze nog een paar keer net over de Belgische grens, zoals bijvoorbeeld 30 december in Loenhout. Ik kan je echt aanraden om eens een keertje te gaan kijken… en vergeet dan vooral je laarzen (botten) niet!

 

 

 

150 km Omloop van Vlaanderen

Iedereen aan de houten tafel heeft een grote kelk voor zijn neus. Allemaal aan de donkere Ename. Normaal drink je zo’n Belgisch biertje rustig op, maar hier wordt hij genuttigd als dorstlesser. Klok, klok, klok, proost! Een toast op de 155 kilometer die er op de teller staan. Mooi hè, die Vlamingen? Dit is bourgondisch fieten.

We zijn bij de Omloop van Vlaanderen. Een toertocht over 80, 120 of 150 kilometer. Een feestje voor de wielerliefhebber. Allemaal bekende heuvels en kasseistroken, een goed uitgepijlde route, seingevers op alle gevaarlijke kruispunten en de ravitaillering (3x) is echt overweldigend. En dat voor maar 15 euro! Voor een toertocht zoals de Amstel Gold Race betaal je 40 euro en voor Nederlandse tochten van 15 euro hoef je echt niet veel te verwachten. Ja, je kan je bidon vullen met water. Wow-hé! Iedereen die eens zo’n tocht organiseert zou hier eens moeten gaan kijken en toerfietsers, doe eens een keer in België mee!

De 155 kilometer lange tocht was heerlijk en dat vooral doordat het klimmen een stuk beter gaat. Maar ja, op pad met Martijn Katsman, dan verbleken mijn klimkunsten. Als een Alberto Contador danst hij op de pedalen omhoog. Hij laat echt alles achter zich. Zijn bijnaam is dan ook niet voor niets de ‘Adelaar van Goes’.

Hoe groot het verschil is tussen ons? Kijk naar de foto boven het bericht. Die met de gebalde vuist ben ik, als eerste boven op de Valkenburg. Dit klopt ook grotendeels, alleen was ik eigenlijk tweede. De nummer één heeft al lang en breed zijn fiets tegen het hek gezet, zijn telefoon uit zijn achterzakje gehaald, en deze foto getrokken. Zo groot is het verschil.