Zie je die man daar rechts zenuwachtig aan z’n sokken trekken? Hij draagt het allermooiste shirt van de heren die klaar staan voor de start. Nou, dat is ‘m hoor, dat is mijn vader vlak voor het begin van de Patrijzenjacht van 1960 of 61. Een wedstrijd die ook wel bekend staat als de Ronde van Colijnsplaat. En laat ik die wedstrijd nou morgen ook rijden.
Zo vader, zo zoon, maar nog niet qua uitslagen, want mijn vader was een niet onverdienstelijk coureur. Op het palmares van Rinus Rijk redelijk wat podiumplekken. Als nieuweling en junior koerste hij veel wedstrijden in Zeeland en daarbuiten. Regelmatig deed hij dan ook mee aan wedstrijden in België. De verhalen van die koersen vind ik prachtig. Vaak reed pa op zaterdag al richting d’n overkant. Met de pont van Hoedekenskerke naar Terneuzen en dan ergens blijven slapen bij een vriendje die coureur was. Op zondagochtend moest hij dan vroeg uit de veren, want voor de roomse koersen moest je eerst naar de kerk. Met je klikpedalen over de tegelvloer een hostie halen, een wees gegroet van meneer pastoor en dan op volle snelheid naar een Belgisch dorp voor een kermiskoers. Wat een leven als 17-jarig ventje!
Heel lang heeft m’n vader niet gereden. Na twee jaar bij de jeugd moest hij in militaire dienst. Jammer, maar het is prachtig hoeveel verhalen hij er aan over heeft gehouden. Zo was deze Patrijzenjacht op de foto het clubkampioenschap van wielervereniging Middelkamp. Pa reed die dag niet op het podium. Dit mede omdat hij na een gewonnen tussensprint pardoes de greppel werd ingeduwd. Dies Kosten had de sprint moeten winnen en was er niet van gediend dat het plannetje in duigen viel.
Gelukkig zijn er morgen geen tussensprints om ruzie over te maken. Ik heb hopelijk na morgen wel weer een mooi verhaal om bij te schrijven aan m’n wielercarrière.
Mark Rijk 