Een persbericht op het werk. “Binnenkort op de Oosterscheldekering, het NK Tegenwindfietsen.” Ik kijk mijn fietscollega Martijn aan. “Geloof jij het? Machtig idee, maar het lijkt een héle vroege 1 aprilgrap. Toch is het nog maar 1 november. “Zal ik even bellen?”
Het is 15 december 09:12 uur. Ruim tien coureurs zijn onderweg. Nog drie minuten en ik ben aan de beurt. Of ik zenuwachtig ben? Jazeker! Maar het is vooral gezonde wedstrijdspanning. Meedoen voor de winst doe ik niet, maar ik wil wel het maximale eruit halen. In 8,5 kilometer volledig maar de knoppen. Dat moet toch lukken?
3,2… “Kom op Mark!” Het is de bedenker van dit NK, Robrecht Stoekenbroek. Een kleine twee maanden geleden ontmoeten wij elkaar op de kering. Wat een zot en ook nog eens uitermate gedreven. Hij zei toen nog: “Ik zie je zeker wanneer het zover is.” En of! Nog 1 seconde en dan gaan we. Bedankt Robrecht voor dit geweldige idee!
START! Direct zet ik vol aan. Ik heb 20 minuten ingereden en de spieren zijn goed warm. Meteen wil ik het juiste tempo vinden, maar ik merk dat dat nog niet zo makkelijk is. Vooral die pedalen. Op een wielerfiets trap je met de voorkant van je voet. Daar zit het clipje waar je de onderkant van de schoen inzet. Het geeft als voordeel dat je tijdens de opwaartse beweging kracht kan zetten, maar vooral niet wegschiet van het pedaal. In de eerste kilometer is m’n voet al 5 keer weggeschoten. Dzjuu toch! Van die zekerheidjes die je normaal gesproken hebt, maar hier ben je ze ineens kwijt. Dan maar stoempen met het pedaal midden onder m’n voet.
Mark Rijk 