KNAL! We zijn van start. Bijna 300 deelnemers over een veels te smal bospad richting de eerste bocht. Dit kan toch verdorie niet goed gaan? Ik mis nog net het commentaar van Hans Eijsvogel, maar voor de rest is het of we op Duindigt rennen.
Ik heb me wat vergaloppeerd in de eerste kilometers en mijn hoefjes moeten het even iets rustiger aan doen. Dat hebben er gelukkig meer, maar tijd om rust te pakken is er echter niet. De volgende serie obstakels staan op het programma. Heuveltje op, heuveltje af. Zijn we dan misschien in de miletery van Boekelo?
Plots doemen er 2 boomstammen op in het parcours. Wat moeten die nou hier? Ach nee, we moeten er echt overheen springen. Dan besef ik het, we zijn in een paardenrace beland! Een 8 kilometer lange ode aan de zojuist overleden Bonfire van Anky van Grunsven.
Naast me loopt een man die het ook doorheeft; “Het is net een trail joh.” Zie je! Ik zei het toch? Een trailer waarmee je een paard op transport zet. Alle puzzelstukjes vallen plots in elkaar.
Zoals een echt paard altijd doet, loop ik met een bek vol schuim na ruim 8 kilometer over de finish. Dit parcours had ik minder zwaar ingeschat van te voren. Het werd echter een wedstrijd met valse kuitenbijters, springcombinaties en smalle beklimmingen waar ik allen wandelend boven kon komen. Dit had op heel wat plekken niet meer met hardlopen te maken, maar mooi was het zeker! Met een 170ste plek en een tijd van 45:21 ben ik dan ook dik tevreden.
Net jammer dat er na afloop geen suikerklontjes voor ons klaar lagen, maar een paar zure mossels. Ach ja, da’s waar ook, Mosselloop.
Mark Rijk 