Iedere trap kom ik decimeters dichter. Ik MOET die gozer voorbij! Het is nog 100 meter tot de finish, maar zit finaal kapot. KOMAAN! In m’n kop spoken gelukkig nog andere gedachtes, want daar is een podiumplek nog binnen bereik. RIJDEN DAN! In m’n ooghoek zie ik de streep naderen. Dzjuu! Dat kan niet meer Mark. 4e. M’n beste uitslag ooit, maar net geen podium. Het scheelt maar een wiel om op het ereschavot te stappen waar me bloemen, een beker en zoenen van de rondemiss wachten. Verdoeme!
Ik bol uit over de Hoofdstraat van Rilland. M’n hartslag zit met 183 aan de max en m’n longen piepen om wat verse lucht binnen te krijgen. Van 27, naar 8 en nu plek 4. Iedere wedstrijd gaat het op alle punten een stukje beter, maar het gaat ook vooral een stuk makkelijker. Ik kan me beter in de groep positioneren, meedraaien voorin, maar er ook eens een knoerharde versnelling opleggen. Daar zit vooruitgang in en blijkbaar heb ik ook nog eens een sprint in de benen. Dat lijkt zo zachtjes aan een voorwaarde voor een goede uitslag, want alle wedstrijden liepen uit op een massasprint.
foto’s: Jacco Quist
Wegrijden zat er zaterdag ook weer niet in. Door de harde wind ging het regelmatig op “de kant”, maar dat leidde niet één keer tot een kopgroep. Hopelijk verandert dat ooit nog een keer in de komende weken.
In die weken zal ik toch ook anders aan de start staan. Podium rijden is haalbaar en wanneer alles meezit dan is winnen ook niet uitgesloten. Yes! Winnen. Ik vind het nog wat groots en onbereikbaar klinken, maar zachtjes aan moet ik het vertrouwen krijgen dat het kan gaan lukken. Een goede dag en een paar goede beslissingen en ik ben kanshebber.
Het is alleen nu een kwestie van nóg specifieker trainen en gezond blijven. Een valpartij of ziekte zou alles verpesten en dat kan ik echt niet gebruiken. Nu op naar zaterdag, op naar de Ronde van Oude Tonge waar hopelijk wél een ereschavot staat. Zaterdag stond de top 3 gewoon op de weg. Kom op organisaties! Wanneer je podium rijdt wil je daar wel opstaan.
Mark Rijk 